आई….

आई….

आभाळात ढग दाटे

आले समुद्राकाठून

पाठवले का ग आई

तुझा सांगावा घेऊन

काळ्या ढगांची सावली

आई तुझी आठवण

डोळा ओथंबलं पाणी

झळ उन्हाची सोसून

आला श्रावण पहिला

माझं माहेर ते दूर

झोक्यावर गाणी गातो

तुझ्या मायेच्या ग सूर

काळजात सैरभैर

कधी मनात दाटते

तुझ्या पदराची छाया

खूप हवीशी वाटते

लग्न केलेस थाटात

दूर लेक पाठवली

मला निरोप देताना

का ग घालमेल झाली

सकाळच्या वेळी येतो

आठवणीचा आवेग

माझ्या अंगणी सजते

तुझ्या रांगोळीची रेघ

मन बावरून जाते

अंघोळीला पाणी घेता

घालतो ग न्हाऊमाखू

तुझ्या आठवांचा लोटा

फुले पूजेची घेताना

डोळे भरून येतात

अनायास तुझ्यासवे

नाम सहस्र ओठात

करी तयार न्याहारी

घास घशात ना जात

हवाहवासा वाटतो

तुझा फोडणीचा भात..

-सौ.कल्याणी / ऑगस्ट २००८