सून आळविते

सून आळविते 

सून आळविते , बसावी निवांत

सासू व्हावी शांत ,पांडुरंगा ||

तशी माझी सासू ,आहे खूप गोड

तीला नाही तोड, त्रिभुवनी ||

तिचे रंग न्यांरे, कुणाला कळेना

सूर हे जुळेना , संसाराचे ||

कसेही कुठेही , काहीही बोलावे

बेताल वागावे , नाही भीती ||

नसे तीला भान .घालते आरोळी

कधी ही अवेळी , रात्र दिनी ||

कोणाच्याही पुढे, सांगेल गाऱ्हाणे

सदा रड गाणे , ओठावरी ||

येणारे जाणारे , परकेच गोड

सून असे व्दाड ,तिच्या साठी ||

मिळे अशी सासू, सोडेना ही पाठ

बांधलेली गाठ ,जन्म भरी ||

घालीन लोटांगण ,धरेन चरण

जरीहे मरण, रोज वाटे ||

-मनिषा (माऊ )

दि .२५.०३.२०११